وقتی بهار ٬
در بستر نرم ابر ٬
با آسمان تیره ی دلگیر٬
همخوابه شد،
باران گرفت!
و باران بر گونه های زمین بارید
و جاری شد
و رفت
تا وعده گاه دریا ...
و لبهای خیسش را
بر لبهای زلال دریا گذاشت
و با یک بوسه
همه ی بی کرانی دریا را
چشید و دریا شد!
...
بهار رفت
و باران
دریا شد و... ماندگار!