"صدای زنگ قافله را می شنوی؟
...
راه از شب آغاز شد ، به آفتاب رسید و اکنون از مرز تاریکی می گذرد..."
«سهراب سپهری»
بچه که هستی فقط دلت می خواد بزرگ شی! وقتی آدم بزرگا بهت میگن «بچه» خیلی شاکی میشی!
بزرگ که میشی حسرت بچگی هاتو می خوری... دلت می خواد واسه یه روزم که شده برگردی به دوران کودکی!
دیگه دلت نمی خواد پیر شی! از پیری می ترسی...ترسش مث خوره میفته به جونت... وقتی یه آدم پیر ازکارافتاده رو می بینی بیشتر از این که دلت واسه اون بسوزه واسه خودت نگران میشی!
زندگی بیشتر آدما تو همین سه تا «حس» خلاصه میشه...
«شوق رسیدن به بلوغ... حسرت ازدست رفتن کودکی...و ترس از پیری ! »